Een koude snijdende wind jaagt door de straten, vergezeld van evenzo koude neerslag. Maastricht rond de Kerst. Haastige mensen doen haastig inkopen; het weer nodigt niet uit om de omgeving en haar boodschap van deze tijd op te nemen. Enkele mensen schijnen echter niet zo gehaast te zijn. Waarom ook. Hun dagen zijn als alle anderen. Maar hoe zit 't dan met Kerstmis? Extra wrang: verstoten, een lege maag in een tijd van plenty, maar vooral de teloorgang van de hoop. Juist in deze tijd, waar 't nergens anders over gaat, delen zij niet mee. Ze hebben namen, een geschiedenis, een identiteit. Dat is 't dan in de meeste gevallen ook wel. In de statistieken worden ze wel geteld. Net als destijds Maria en Jozef. Verkerend in nood, koud en hongerig. Vooral geraakt echter door de geestelijke kilte. 'We zitten vol', `Voor jullie is geen plaats´ of erger, niet eens de moeite nemen om te openen. Zonder ´t ware verhaal achter de persoon te kennen. Niet alles is wat ´t lijkt. Misschien dat een kleine maar oprechte Kerstgedachte de weg kan openen naar datgene wat we toch eigenlijk allemaal willen. Warmte, en deze delen met anderen. Onvoorwaardelijk.
Voor de mensen van het Leger: herbergiers en meer.
onvoorwaardelijke liefde, wie droomt er niet van ? , liefs marion
BeantwoordenVerwijderenHeyyyyyyyyy Geert,
BeantwoordenVerwijderenBen je het schrijven alweer moe? Jammer, ik lees graag je blog. Wie weet kunnen we eerdaags weer een bericht tegemoet zien?